Schijndracht bij honden: waarom?
Iedere niet gesteriliseerde teef kent één tot twee keer per jaar een vruchtbare periode welke de loopsheid wordt genoemd. Vaak wordt nog ten onrechte gedacht dat een vloeiende teef onvruchtbaar is, maar het tegenovergestelde is waar!
Deze periode van loopsheid kan gevolgd worden door een dracht na een succesvolle dekking of door een periode van schijndracht. Onder invloed van hormonen maakt de teef een proces door gelijkend op dracht echter zonder werkelijk drachtig te zijn.
In de natuur is dit een zeer welkom proces. In een roedel wolven worden namelijk alleen de ranghoogste teven gedekt. Het zijn deze teven die een leidende rol hebben bij de jacht en zo indirect verantwoordelijk zijn voor de overlevingskansen van de roedel. Om deze teven in staat te stellen om na het werpen weer zo snel mogelijk aan de jacht deel te nemen worden de pups gezoogd door de 'tantes'. Dit zijn de niet gedekte teven, schijndrachtig geworden en omdat dit proces in de roedel gesynchroniseerd is geven ze ook melk op het juiste tijdstip!
In de natuur is dit een zeer nuttig en efficiënt systeem dat echter bij onze huishond geheel zijn waarde heeft verloren.
De symptomen van schijndracht bij de huishond
De symptomen kunnen enorm verschillen. Ze kunnen enige weken na de afloop van de loopsheid beginnen. Verschijnselen die we vaak horen bij teefjes met schijndracht:
- ze vertoont heel wisselend eetgedrag, weigert vaak te eten
- ze verzamelt opeens van alles en nog wat (in haar mand)
- ze is onrustig, vertoont agressief gedrag
- ze begint een soort nest te bouwen en gebruikt daar van alles voor: kleding, handdoeken en kleedjes
- ze begint lelijk te doen als we in de buurt van haar mand komen waar ze dingen in heeft verzameld
- ze is opeens ontzettend aanhankelijk geworden, zo kennen we haar niet
- ze lijkt wel depressief
Kortom, de teef raakt ook geestelijk in een soort van drachtigheidstoestand, bouwt een nest, heeft denkbeeldige pups in het nest en kan dit in sommige gevallen met verve verdedigen .
Lichamelijk kunnen er ook veranderingen optreden zoals:
- gezwollen en eventueel pijnlijke melkklieren
- de tepels kunnen vocht gaan verliezen
- ontstaan van melkklierontstekingen
- een dikkere buik
Wat te doen met een schijndrachtige hond?
Probeer het gedrag niet te veranderen want dat zal niet makkelijk gaan. Ook niet het gedrag belonen door haar veel aandacht te geven als ze overdreven aanhankelijk is.
Het is en blijft een hormonale verandering in de teef en deze is niet te beïnvloeden door u.
Als het gedrag te ver doorschiet of als er duidelijke veranderingen aan een melkklier komen dan wordt het tijd om de dierenarts te raadplegen. Er zijn medicijnen beschikbaar die het proces beëindigen.
Het is van belang om pijn aan de melkklieren te voorkomen en zeker om de melkklierontsteking te voorkomen, dit kan namelijk verschrikkelijke vormen aannemen.
In de praktijk blijkt duidelijk dat de schijndracht in de tijd erger wordt, met andere woorden, hoe ouder de teef wordt hoe meer last ze krijgt.
De meeste teven blijven loops worden naarmate ze ouder worden dus op een natuurlijke manier komt er geen eind aan de schijndracht. Niet zelden hebben deze dieren afwijkende eierstokken en ontwikkelen ze makkelijk een baarmoederontsteking op oudere leeftijd.
Baarmoederontsteking
De baarmoeder van onze huishond kan gemakkelijk gaan ontsteken en deze aandoening kan levensbedreigend zijn. Lees ook: baarmoederontsteking bij honden
Voorkomen is beter dan genezen
Om gezondheidsproblemen te voorkomen is vaak ons advies om een teefje te laten steriliseren. Zij zal dan geen schijndracht of baarmoederontsteking ontwikkelen. Lees ook: voor- en nadelen van steriliseren van uw hond