Columns

Al jaren schrijf ik een column in het Kompas. Ik doe dat met veel plezier en daarom houd ik het denk ik ook al zo lang vol. Het zal onderhand bijna 20 jaar zijn.

“Dokter ik heb nu toch zoiets raars, Pasja wil de hele tijd naar buiten.” Zei mevrouw Reedijk. Pasja is een hond die normaal de hele dag in een hoekje ligt, met tegenzin naar buiten gaat en zeker als het regent.

Ik ben nu in Noorwegen en bezoek Bodø dat ligt net boven de poolcirkel. Daar werkte tot voor kort Kim een van onze dierenartsen voordat ze bij ons kwam werken.

Er was eens een man. Die reed in zijn auto van Zeeland naar de Hoeksche Waard.

Vaak is het leuk en zijn we blij met wat we voor de dieren en hun baasjes kunnen betekenen, maar dit soort dagen zitten er helaas ook tussen. Dat wilde ik u niet onthouden.

Op 19 november vond de Stroowaert Canicross plaats bij Atletiekvereniging Spirit in Oud-Beijerland plaats op sportterrein de Kickershoek. Het was die dag gelukkig droog en 50 deelnemers deels met hond, deels met een hondenknuffel van Stichting hulph…

Soms maken we tijdens de diensten de vreemdste dingen mee. Vaak valt het mee, maar soms weet je weer waarom dieren ook zorg nodig hebben buiten de dagelijkse uren overdag. Dit is wel een heel bijzonder verhaal.

“Is er iemand die zo meteen naar een hond kan kijken met een toeval?”

Zo het zit er weer op.

De eerste week zit erop. 296 dieren zijn geopereerd.

Vanuit de sneeuw in Zuid-Holland naar zon en 32 graden in Paramaribo.

Het was mevrouw van der Griend die plotseling op het spreekuur verscheen met haar hond Lotje.

De assistente ging opeens in de overredingsmodus. “U moet echt langskomen hoor."

Schot is een gezonde levenslustige bouvier, maar dat was niet altijd zo.

Max was inderdaad twee jaar geleden gediagnosticeerd met zware artrose.

“Hij eet alleen aan de linkerkant nog en zijn tanden staan zo raar”

Mevrouw de Krul kwam trots met haar puppy de spreekkamer binnen.

Devil had twee jaar geleden een hoektand gebroken.

Als u dit leest zit het sterilisatieproject in Suriname er weer op.

Op zondagmiddag is het de eerste bijeenkomst op het Surinaams asiel. Een weerzien met oude vrienden.

Zo staan we dan met twintig mensen op Schiphol voor vertrek naar Paramaribo. Zoals elk jaar vertrekken we half februari naar Suriname om weer twee weken op het asiel honden te steriliseren.

Mevrouw van Karsten kwam voor de vaccinatie met haar kat Stalin.

Dit jaar was ik in Peru op vakantie.

Op een ochtend kwam Meneer de Vries met zijn hond Jack op het spreekuur.

Op een dag werd er een doos bij de praktijk gebracht.

Ik zat eens bij mensen aan tafel en we aten op dat moment macaroni.

Wie de titel al niet kan verdragen moet maar even de gemeentepagina’s gaan lezen.

Mevrouw van der Licht had al jaren teckels.

Als u dit leest hebben u en ik een tijdsverschil van vier en een half uur en een temperatuurverschil van 30 graden.

Het was een lange dag.

Ditmaal is Flappie geen konijn, maar een grote Basset.

Mevrouw Wortel kwam met haar hond Max op het spreekuur.

Tijdens het ochtendprogramma stond opeens de dierenambulance voor de deur van de praktijk.

De familie Kloosterboer hadden een jong katje genomen.

Mevrouw Visser belde enigszins geagiteerd op.

Even een greep van deze afgelopen periode.

Een hele klein kitten van enkele maanden oud kwam op het spreekuur

De familie de Vries kwam met hun cavia op het spreekuur.

Wat vooraf ging: Nellie Hikstra kwam voor vaccinatie van de bouvier Rocky. Daar werd ontdekt dat Rocky lymfeklierkanker had.

Wat vooraf ging: Rocky de bouvier kwam voor de gezondheidscontrole en vaccinatie

Daar kwam mevrouw Nellie Hikstra met Rocky de praktijk binnengelopen.

We hadden een hond die in plaats van chocolade een tennisbal had opgegeten.

Mevrouw Kegel kwam met Floortje naar het spreekuur.

“Er is een meneer met een hond die niet kan plassen, kan hij direct komen?“ Vroeg de assistente.

Wat me in jaren niet meer gebeurd is, gebeurde vandaag.

Mevrouw van der Hardt belde de praktijk op maandagochtend.

Ik heet nu Harry en woon tijdelijk bij een hele lieve assistente van Stroowaert.

De telefoon ging om 12 uur s’nachts.

Vroeger, heel vroeger…

Waarom diergeneeskunde toch het mooiste beroep voor mij is.

De reu Dominique was een imposante verschijning, maar toch een heel sympathieke Stafford.

Aan de telefoon klonk het vrij alarmerend.

Daar kwam Brendo timide de spreekkamer binnen.

Toen we terug kwamen uit het oerwoud na een bezoek aan een indianendorp, kreeg ik een telefoontje...

Alle dierenartsen en assistentes zitten verspreid over Paramaribo.

In de weekenddienst belde een onbekende mevrouw op.

“Hij zal toch geen corona hebben dokter?”

Mevrouw de Vries belde licht geagiteerd de praktijk.

Het was een rustige morgen.

Het was vlak voor kerst en mevrouw van de Griend kwam met haar poes Dante en de pasgeboren kittens op de praktijk. Ze keek zeer zorgelijk

Meneer van der Griend zag ik maar eenmaal per jaar met zijn hond Joris.

De familie Andeweg had net een jonge pup aangeschaft. Vol enthousiasme kwamen ze voor een gezondheidscontrole op het spreekuur. “Een echte maltapoo” sprak mevrouw Andeweg trots.

De man kwam binnen met een 7 jaar oude stafford.

Toen onze kleinkinderen weer naar huis werden gebracht, struikelden ze ineens over een schildpad!

Op donderdag 2 december hebben vier hardlopers van dierenziekenhuis Stroowaert in een estafette het veterinaire vuur naar Dierenkliniek Korte Akkeren in Gouda gebracht.

Er was eens een lief dwergkonijntje. Enthousiast voor de kinderen in huis genomen. Maar die verloren na enige tijd hun belangstelling.

Meneer en mevrouw van der Griend kwamen met een grote Maine Coon op het spreekuur voor de jaarlijkse gezondheidscontrole en vaccinatie.

Ik kreeg dit keer het verzoek van de hoofdredacteur om iets over boeren te schrijven. De laatste week van april staat in het teken van: “ode aan de boer.” Dat komt eigenlijk bijzonder goed uit. Want op 6 mei 2022 bestaat Stroowaert 30 jaar.

Er stond een puppyvaccinatie op het spreekuur voor mij afgesproken. Dat is altijd leuk om een puppy nieuwsgierig over de behandeltafel te zien lopen. Vaak met een glunderende eigenaar erbij. Er is altijd veel te vertellen over de eerste levensfase.

Opeens zit je midden in een mediastorm. Het begon met een telefoontje: “Kunt u een CT-scan maken van een schildpad?” Op zich al een ongewone vraag, maar helemaal als blijkt dat het gaat om een schildpad met twee koppen vier voorpoten en twee staarte…