Het was een drukke dag. Behalve gewone afspraken regende het spoedgevallen. Die willen we altijd helpen en die moeten dan soms met kunst en vliegwerk tussendoor geholpen worden. Het is dan passen en meten. Het vraagt ook wat inschikkelijkheid van de mensen die een afspraak hebben voor iets niet spoedeisends. Gelukkig kan vrijwel iedereen zich indenken dat als zij in de situatie zitten dat hun dier met spoed geholpen moet worden ze ook graag voorrang krijgen.
Zo ook deze dag. Eerst kwam er een kat die van vierhoog uit het raam was gevallen. De kat lag op zijn zij en was wel bij kennis maar ademde snel. Röntgenfoto’s wezen uit dat er geen botten gebroken waren en dat het middenrif heel was. Ook was er geen ingeklapte long en de blaas was ook nog heel. Een klein wonder dachten we. Maar hersenletsel was niet uit te sluiten. En terwijl we bespraken dat de poes in de opname zou moeten blijven en aan het infuus moest en dat we na 24 uur pas konden zeggen of de poes zou herstellen stopte hij met ademen. Reanimatie mocht niet baten. Van een redelijk gunstige uitgangspositie waren we opeens in een doemscenario beland. De poes overleed ter plekke.
Nauwelijks een half uur later kwam er nog een poes, ook van vierhoog gevallen. Die was attent en keek om zich heen, maar na het maken van röntgenfoto’s bleek dat beide voorpoten gebroken waren. Het waren zeer complexe en ongunstige breuken. Hoewel de poes dit had kunnen overleven werd door de eigenaar besloten om de operaties niet te laten verrichten. De poes was niet verzekerd en de vooruitzichten waren niet zo dat ik voor negentig tot honderd procent kon garanderen dat het goed zou komen. De kosten zouden wel op kunnen lopen tot boven de vijfduizend euro. Deze poes hebben we dan ook in moeten laten slapen.
Lichtelijk gedeprimeerd werkten we die middag door tot we alle afspraken verder gedaan hadden. Vaak is het leuk en zijn we blij met wat we voor de dieren en hun baasjes kunnen betekenen, maar dit soort dagen zitten er helaas ook tussen. Dat wilde ik u niet onthouden.
