'Weet jij misschien nog iemand voor….?' En toen lieten ze de foto zien van een schattig klein bruin pupje, zonder tenen. U begrijpt het: de afloop is bekend!
Het verhaal was als volgt:
Een cliënt kwam met haar 8 jaar oude chocolade bruine Labrador, voor huidklachten, bij mijn vriendin op het spreekuur: 'Misschien moeten wij het over iets anders hebben: uw hond is namelijk zwanger!' De eigenaresse wist van niets, dus ook niet wie de vader was. Twee hele lieve kleine bruine hondjes kwamen ter wereld, de vader: een Chesapeake Bay Retriever. Prachtige hondjes dus en een kruising, dus geen ras gebonden afwijkingen. Mooi, denk je dan.
Wel was er als heel klein hondje iets gebeurt, waarschijnlijk is er een maaimachine over zijn tenen gegaan of zo, vandaar dat hij geen teentjes had. Maar ach, iemand moest hem nemen! En bij wie beter dan een dierenarts, toch?
De natuur was mild en na lange tijd begon zich een mooi nieuw zoolkussentje te vormen, maar toch was het niet echt fijn lopen voor Duuk. Dit had als gevolg dat hij zijn andere poot overbelastte en zijn voorste kruisband scheurde. Geopereerd in Amsterdam bij het MCD en het ging prima, totdat hij zijn kniepees scheurde. Inmiddels had Duukje al een heel mooi orthopedisch schoentje aangemeten gekregen bij Orthopedieren in Den Haag, waar hij heel blij mee was.
Toen hij ook zijn kniepees scheurde, hij was niet helemaal doormidden, moest hij ook een brace. Deze brace heeft Hodes in Arnhem gemaakt, want Orthopedieren was toen een paar weken dicht. Dankzij deze vaklui kan Duukje weer heel behoorlijk lopen. Nooit helemaal als een ander, maar hij is rondom gelukkig.
Nu weet u het!
