Op een dag werd er een doos bij de praktijk gebracht. “Dit heb ik op straat gevonden” sprak de man haastig en vertrok bijna direct. “Hoho” riepen we, wat zit er in die doos?” ‘” Een egel die ik onderweg gevonden heb”en weg was hij.
In de doos zat een egel met een forse wond op zijn rug. We besloten de egel maar te verzorgen en even af te wachten hoe hij het ging doen. De wond werd met zalf behandeld en de egel kreeg eten. Langzamerhand herstelde de egel.
“Wat voor naam zullen we hem geven?” vroeg een assistente. Ik hoefde niet lang na te denken. “We noemen hem Stregel” sprak ik. “Stregel? Wat is dat nu weer voor raars?” riep men in koor. “Stregel, de Stroowaert egel natuurlijk!” antwoordde ik. Al snel werd er over niets anders dan Stregel gesproken.
Op een dag had Stregel een gat in zijn kartonnen doos gegeten, en omdat de deur van de quarantaine openstond was hij maar op stap gegaan. Drie dagen is Stregel kwijt geweest. Totdat het bleek dat hij in een zak met plasticafval een gat geknaagd had en daar prinsheerlijk lag te slapen. Toen Stregel voldoende opgeknapt was hebben we een mooie S op zijn rug geverfd en hem losgelaten op ons terein bij de parkeerplaats. Als u bij een bezoek aan de praktijk een egel ziet met een S op zijn rug dan weet u dat dat Stregel de Stroowaert egel is. Dat hij nog maar lang bij ons blijft wonen
