Alle dierenartsen en assistentes zitten verspreid over Paramaribo. Overal zijn zwerfhonden.
Zo komt dierenarts Fleur Mackay elke dag in haar straat langs dezelfde zwerfhond. Hij loopt op drie poten en zijn linker voorpoot bungelt erbij. Daar heeft hij duidelijk pijn aan. Ze kan het niet laten hem te onderzoeken. De hond is heel lief dus dat laat hij gewillig over zich heen komen. Duidelijk is dat zijn elleboog compleet uit de kom is. Ook is er ter hoogte van de elleboog een open abces. In overleg met Anne die dagelijks zwerfhonden komt brengen wordt de hond gehaald. We mogen na overleg met de organisatie de hond opereren.
Samen met Fleur ga ik de operatie doen.
Onder uiterst primitieve omstandigheden gaan we over tot een amputatie van de voorpoot. Het doel is om de hond uiteindelijk weer terug te plaatsen als er geen nieuw baasje gevonden kan worden. Daarom wordt hij ook nog gecastreerd.
Veel zweetdruppels later is de poot eraf. Er wordt sectie op gedaan. De elleboog blijkt uit de kom en gebroken tegelijk. Dat is gaan ontsteken en zo is het abces ontstaan. Waarschijnlijk liep Swieber, want zo is hij intussen gedoopt, er al weken, zo niet enige maanden mee.
Met een tevreden gevoel brengen we Swieber naar de quarantaine.
Wat zijn we blij als we zien dat Swieber de volgende dag vrolijk staat te kwispelen.
Intussen heeft Anne een opvangadres geregeld zodat de toekomst van Swieber, dankzij Fleur’s interventie, er een stuk rooskleuriger uit ziet.
Aan het einde van het project hebben we ruim 500 honden gesteriliseerd.
Maar gelukkig is er in het drukke programma ook nog tijd om waar nodig ander dierenleed te verhelpen, zoals blijkt uit het verhaal van Swieber.
