Meneer van der Griend zag ik maar eenmaal per jaar met zijn hond Joris. Nu echter was hij een paar maanden na de vaccinatie en gezondheidscontrole er plotseling weer. Joris was duidelijk sloom en suf toen hij binnenstapte. “Dokter, Joris is opeens een oude hond geworden. Hij kan ook zijn plas niet meer ophouden, drinkt veel en wil niet meer uit, dan gaat hij liggen” Sprak hij verontrust. “Hij heeft het vast aan zijn nieren zoals pluis de kat van ons.” Een jaar daarvoor had hij de kat Pluis moeten laten inslapen wegens nierfalen. “Laten we eerst Joris maar eens onderzoeken voordat we conclusies trekken” zei ik “heeft u urine meegenomen?” Dat had hij niet dus ik stuurde hem met een bakje naar buiten om wat op te vangen. Bij reuen is dat nooit zo moeilijk zeker als ze hun plas niet op kunnen houden en veel drinken.
Al snel was meneer van der Griend weer terug met een bak vol. “Nou dat is meer dan genoeg” zei ik glimlachend. Ik onderzocht de urine en vond inderdaad dat de urine matig geconcentreerd was. “Zie je wel, de nieren” zei hij wanhopig. “Ho, ho, er zijn heel veel oorzaken die dit kunnen veroorzaken, niet alleen de nieren, dus geen paniek nog” sprak ik bemoedigend. Ik onderzocht Joris en wat direct opviel was dat ik zijn pols nauwelijks kon voelen en het hart ook heel slecht kon horen.
Met de echo constateerden we dat het hartzakje vol met water zat wat normaal niet zo is. “Dat is de oorzaak van de sloomheid en het veel drinken en plassen.” zei ik. Meneer van der Griend keek me vol ongeloof aan. “Ja” zei ik “Dat klinkt gek maar toch is het zo. Door druk op bepaalde receptoren gaat een hond dan veel drinken en veel plassen” Met een naald zogen we wel driekwart liter vocht eruit. Met de echo controleerden we het hart en gelukkig was er geen tumor aanwezig. Dat is vaak de oorzaak van het vocht. Bij Joris was de oorzaak onbekend. We spraken een controle af over een week. Soms blijft het vocht weg en soms komt het terug, dan moeten we een stukje uit het hartzakje verwijderen zodat het hart niet meer in de knel komt.
Toen na een week Joris de spreekkamer in rende en meneer van der Griend bijna omvertrok wist ik dat het goed zat. Het hart was dan ook luid en duidelijk te horen. “Een pak van mijn hart” sprak meneer van der Griend. “En een pak van het hart van Joris” antwoordde ik en tevreden zag ik ze samen naar buiten gaan.
