Op 6 mei 1992 nam ik de praktijk van dierenarts Blok over. En wat is er mooier bij een jubileum Dan mijmeren over het verleden en vooruitkijken naar de toekomst. Ik was op zoek naar een eigen praktijk en die moest voor de helft uit rundvee bestaan, liever geen kippen en zo min mogelijk varkens, maar wel een deel gezelschapsdieren.
Zo kwam ik in de Hoeksche Waard terecht. Nadat ik op de kaart Oud-Beijerland had opgezocht, (navigatie moest nog uitgevonden worden) ging ik naar de Hoeksche Waard. Het was mistig en ik had geen koe gezien toen ik uiteindelijk aanbelde bij Koninginneweg 41 in Oud-Beijerland. Een grote indrukwekkende man deed open, schoenmaat 50, knickerbocker aan en enorme handen. “Blok” zei hij en draaide zich om en ging mij voor naar woonkamer.
Een man van weinig woorden. Even later kwam er een kleine man met een Slavisch uiterlijk binnen “Vass” stelde hij zich voor en direct daaropvolgend zei hij tot de vrouw van Blok: “Phil heb jij een jenever voor mij.” En meteen daarna: “Als ik over een jaar stop, jij mijn praktijk kopen.” Ik was lichtelijk overdonderd.
Later ontmoette ik Arie Rodenburg waarvan ik in 1996 de praktijk ook overnam. En zo kwam ik bij de Hoeksche Waardse veeboeren terecht Ik leerde nieuwe woorden zoals: “gunterweid” als richting aanduiding en “beterder”, als een koe na mijn behandeling opgeknapt was.
Ik leerde dat de boeren in Friesland een uur eerder begonnen met melken (daar had ik drie jaar gewerkt) en dat ik dus niet om 7.30 al bij de telefoon hoefde te zitten, want dan waren ze nog niet klaar met melken. En de inseminator kwam maar eenmaal per dag en niet twee keer zoals ik gewend was. Dus als ik een koe haar eierstokken bevoeld had en zei: “morgen de tweede ronde laten insemineren.” Keek men mij niet begrijpend aan. Maar eigenlijk waren de boeren hier niet zo verschillend van die in Friesland.
Toegewijd aan hun dieren, dag en nacht in touw en gewend aan hard werken. Jaap Swank van de Spuidijk in Oud-Beijerland had de mooiste koeien en won jaarlijks alle prijzen op de fokveedag in Hellevoetsluis. Van der Griend van de Molendijk in Zuid-Beijerland had de hoogste productie en stelde er een eer in om koeien naar de 100.000 liter te brengen. (Dan kreeg hij een mooi delfts blauw bordje met de naam van de koe en 100.000 liter eronder) Als ik s’ nachts gebeld werd door een van der Griend, moest ik extra opletten. Was het Cor van der Griend of Sjaak van der Griend of weer een ander. Soms stond ik bij de verkeerde voor de deur. En mobiele telefoons waren er nog niet. Dus even het nummer controleren of onderweg bellen, dat ging niet. Het waren mooie tijden.
Hoewel door de stadsuitbreiding rondom de Hoeksche Waard er nieuwe boeren bij kwamen, bijvoorbeeld de drie gebroeders Voshart aan de Molendijk in Numansdorp en Korstiaan Oudijk aan de land van Esseweg met een carrouselmelkstal voor 16 koeien (niet eerder vertoond op ons eiland!) nam het aantal koeien af en werd het werk voor de veearts minder.
Men deed ook meer zelf. Zeker na de mond- en klauwzeercrisis in 2000. Daarom nam ik met weemoed afscheid van mijn geliefde “grote huisdieren” en legde mij verder toe op de gezelschapsdieren. Dat heeft uiteindelijk geresulteerd in het Dierenziekenhuis aan de Stougjesdijk.
Maar ruik ik de geur van kuilgras en koeien of schapen, dan denk ik met liefde terug aan de tijd dat ik van boer naar boer reed om visites te doen schapen en runderen te verlossen. Dan zat ik midden in de nacht koffie te drinken en zag tevreden de zon opkomen als ik weer naar huis reed. Dan dacht ik vaak: terwijl iedereen ligt te slapen heb ik wat bijzonders meegemaakt.
Boeren zullen er altijd blijven in de Hoeksche Waard Er zal waarschijnlijk op een andere manier gewerkt gaan worden, maar de boer hij ploegt voort. En wat de toekomst van het Dierenziekenhuis betreft daarover schrijf ik een volgende keer.
