Een heel klein kitten van enkele maanden oud kwam op het spreekuur. Het was van de vide gevallen en gebruikte maar 1 achterpootje.
Bij het voelen aan het pootje viel er niet zo veel op. De röntgenfoto bracht echter uitkomst. Het bekken was gebroken en een deel was fors verplaatst. Dat is wel te behandelen met een operatie, maar eerst moest duidelijk worden of het kitten, Sjakie genaamd, wel een aantal vitale functies had die het nog goed deden.
Er braken een paar spannende dagen aan. Zou Sjakie wel zelf gaan plassen? Kwam er wel pijn gevoel in het pootje dat niet gebruikt werd? Na een paar dagen was duidelijk dat Sjakie een goede eetlust had en dat het pijn gevoel weer terugkeerde in het pootje. Ook had hij al zelfstandig geplast en ontlasting gehad.
Bijna tegelijkertijd kam er een nog jonger kitten met een zeer heftige ontsteking in het oog. Dat was niet meer te redden. Maar ja een oog verwijderen bij een kitten van 9 weken? We gingen aan de slag.
En zo waren we in twee operatie kamers bezig om de beide kittens te helpen. Het leek de afdeling neonatologie wel! Piepkleine infuusnaaldjes in piepkleine pootjes, kruiken warmtematjes om hun temperatuur op peil te houden. Operatie waarbij de loupebril die 4 maal vergroot goed van pas kwam. Uiteindelijk kwam het bij allebei goed. De volgende dag hadden we beschuit met muisjes bij de koffie….
