Zijn baasje stond zenuwachtig naast de tafel, duidelijk bezorgd. “Chico plast de laatste twee weken moeizamer. Zijn plasjes werden de afgelopen dagen steeds kleiner en sinds vanmorgen plast hij helemaal niet meer. Hij probeert het wel, maar er komt niks uit.”
“Dat klinkt niet goed! Ik ga Chico eens goed nakijken”
Als ik Chico onderzoek valt op dat zijn buik erg pijnlijk is. Voorzichtig probeer ik wat dieper in zijn buik door te voelen en stuit vervolgens op een keiharde pijnlijke volle blaas. Chico geeft een grom en kijkt boos achterom.
“Sorry Chico!”
“Wat denkt u dokter?”
“Zijn blaas is helemaal gevuld en zo hard als een kanonskogel. Zo’n volle blaas is enorm pijnlijk en levensgevaarlijk. Ik vrees dat de uitgang Chico’s blaas verstopt zit.”
Röntgenfoto’s en een echo lieten onomstotelijk de boosdoeners zien; tientallen stenen in de blaas. Maar het echte probleem zat vast op een nóg venijnigere plek: de plasbuis. Precies voor het penisbotje; een zone waar Moeder Natuur het ons dierenartsen nét wat moeilijker maakt.
Terwijl Chico onder narcose lag keek ik naar mijn assistenten en zei: “Dit wordt een uitdaging.” Gelukkig is ons team niet voor één steen te vangen. Geduldig en met de nodige precisie wisten we de vastzittende steen in de plasbuis met een katheter terug de blaas in te spoelen. Een zucht van opluchting ging door de operatiekamer. Het was gelukt! Nu konden we verder met de chirurgische verwijdering van de overige stenen.
Chico sliep dromerig door de operatie heen, onwetend van de precisieactie die zijn mannelijke trots had gered. Het was voor hem slechts een moment van rust, maar voor ons was het een zorgvuldig uitgevoerde procedure, met het oog op zijn welzijn en herstel.
Na afloop lagen ze daar, op een doekje: een handvol gruis en stenen die voor zoveel narigheid hadden gezorgd. De stille getuigen van een geslaagde operatie. We stuurden ze op voor analyse. Wat zit erin? Struviet, calciumoxalaat, of iets zeldzamers? De uitkomst zal bepalen wat de volgende stap wordt; dieet, medicijnen, of gewoon een flinke verandering in levensstijl.
“Hoe gaat het met Chico?” vroeg het baasje nerveus toen we Chico naar de recovery brachten.
“Chico is nu wakker, kwispelt voorzichtig en de blaasstenen zijn eruit,” zei ik met een glimlach. “Missie geslaagd!”
Met een opgelucht gevoel en de wetenschap dat we Chico’s leven hadden gered, liep ik na een snelle bak koffie de consultkamer in. Daar wacht alweer de volgende patiënt, maar het verhaal van Chico, de stoere Friese stabij, zou me de rest van de dag bijblijven.
Tip: Heeft uw huisdier plasproblemen? Laat dan de urine controleren bij de dierenarts. Bij het opvangen van urine altijd een schoon potje gebruiken om onbetrouwbare uitslagen te voorkomen.