Edgar is een tienjarige Cocker Spaniel met lange, fluwelen oren die bijna de grond raken. Een vrolijke hond met altijd een kwispelstaart, maar ook eentje die keer op keer dezelfde klacht heeft: namelijk oorontsteking.
Zijn baasje komt de praktijk binnen en zucht. “Het is weer mis. Hij schudt met zijn kop en krabt de hele dag aan zijn oren. We waren hier pas nog.” Ik knik begrijpend. “Cocker Spaniels en oren… het blijft een uitdaging. Laten we eens kijken.”
Op de behandeltafel staat Edgar rustig, al is zijn blik duidelijk: dit onderdeel van het dierenartsbezoek stelt hij minder op prijs. Mijn assistente fixeert zijn hoofd en met de otoscoop onderzoek ik zijn oren. Beide oren zijn pijnlijk, rood, geïrriteerd en hebben een kenmerkende geur die meteen verraadt wat er speelt. “Het is opnieuw een oorontsteking,” leg ik uit. “Dat komt helaas vaak voor bij dit ras. Hun lange, zware oren sluiten de gehoorgangen af waardoor ze weinig ventileren. Dat maakt de gehoorgang een warme, vochtige plek waar bacteriën en gisten zich thuis voelen.” Zijn baasje knikt. “Maar waarom komt de oorontsteking steeds weer terug? We reinigen netjes en toch blijft het terugkomen.” “Naast de anatomie die een rol speelt bij Edgar zijn oorontsteking is er waarschijnlijk nog een andere onderliggende oorzaak. Om meer duidelijkheid te krijgen over de huidige infectie, maak ik eerst een uitstrijkje uit het oor.”
Onder de microscoop zie ik wat ik al verwachtte: een mengeling van bacteriën en gisten. “Kijk,” zeg ik terwijl ik de eigenaar het beeld laat zien. “Die Barbapapa-achtige figuren zijn gisten, en die kleinere rondjes puntjes zijn bacteriën. Samen zorgen ze voor de ontsteking en jeuk.” Hij zucht. “Dus het is telkens opnieuw een infectie bovenop een dieper probleem?” “Precies,” antwoord ik. “In 80% van de gevallen zijn chronische oorontstekingen het gevolg van een onderliggende allergie. Dat kan een voedselallergie zijn, maar ook atopie. Voedselallergie is meestal een allergie voor een dierlijk eiwit. Een atopie is een overgevoeligheid voor omgevingsfactoren zoals bijvoorbeeld pollen of huisstofmijt. De bacteriën en gisten zijn vaak een symptoom, niet de oorzaak zelf. Dat is de allergie.”
We bespreken de mogelijkheden: een hypoallergeen dieet om voedselallergie uit te sluiten, eventueel allergietesten, en medicijnen die het afweersysteem tot rust brengen. Daarnaast blijft lokale behandeling nodig: reinigen en druppels om de aanwezige bacteriën en gisten aan te pakken. Zijn baasje kijkt bezorgd. “En hoe lang gaat dit duren?” “Het uitzoeken van een allergie vraagt geduld,” zeg ik eerlijk. “Soms duurt het weken tot maanden voordat we weten wat precies de onderliggende trigger is. Maar met de juiste aanpak kunnen we de ontstekingen vaak veel beter onder controle krijgen.” “Duidelijk. Ik snap nu dat oorzalf alleen niet de oplossing is maar dat we de allergie moeten aanpakken.” “Inderdaad en daarnaast blijft preventie een belangrijke rol spelen. Regelmatig de oren controleren, overtollig oorsmeer verwijderen met een geschikte reiniger, en opletten op vroege signalen als krabben en met de kop schudden. Vroeg erbij zijn kan een hoop ellende zoals bacteriële- en gistinfecties besparen. Bij honden zoals Edgar blijft het opletten: hun anatomie geeft ze een blijvende gevoeligheid.
Edgar kwispelt ondertussen onverstoorbaar, alsof hij wil laten zien dat hij ondanks alles nog steeds dezelfde vrolijke hond is.
Tip: Als oorontsteking regelmatig terug komt is het verstandig om onderliggende oorzaken ,zoals allergieën, uit te sluiten. Dit voorkomt veel ellende in de toekomst.