Zo het zit er weer op. Tien dagen lang verdeeld in twee periodes van vijf dagen met daartussen twee dagen rust. Niet parallel lopend met de werkweek, maar starten op vrijdag, en zaterdag en zondag gewoon werken.
Dat beviel goed. Daardoor waren er vier dagen dat we in relatieve rust naar het asiel konden fietsen. Want op doordeweekse dagen is het erg druk op de wegen in Paramaribo. Er zijn geen fietspaden en men rijdt er links. Er zijn een aantal drukke kruisingen, waar we met doosverachting tussen de auto’s door laverend trachten over te steken. Toch gebeuren er niet veel ongelukken.
We arriveren dan om 7.30 op het asiel en starten dan om 8.00 met de operaties. Wat de eerste dag nog wat onwennig is wordt de tweede dag al routine voor de stagiaires. Zij spelen een onmisbare rol in het proces. Ze brengen de dieren onder narcose bereiden ze voor op de operatie en zorgen voor een correcte afhandeling na de operatie. Dit onder leiding van ervaren paraveterinairen, maar toch een formidabele prestatie. Ook zorgen ze ervoor dat de dierenarts die ze assisteren vlot kan opereren en ze houden in de gaten of er nog extra narcose gegeven moet worden. Wordt het echt moeilijk dan trekken ze steriele handschoenen aan en helpen mee.
Zo konden we dit jaar 627 dieren doen. Een aantal wat we nog niet eerder gehaald hadden. Er zitten steeds meer poezen bij en dat is goed want ook katten kunnen verwilderen en zo schade aan de vogelstand toebrengen. Zo helpen we ook mee aan de bewustwording van de diereigenaren dat steriliseren erbij hoort. Hier sta ik op de foto met Romy en Christiana. Zij zorgden ervoor dat ik mij geheel op de operatie zelf kon richten. Dankzij hen heb ik 169 dieren kunnen helpen.
