Het was al laat en we wilden de praktijk net sluiten. De telefoon ging net voor we de diensttelefoon wilden inschakelen. Dat hadden we eigenlijk nog een half uur eerder moeten doen. Ik hoopte stilletjes dat iemand een afspraak voor de daaropvolgende dag wilde maken. Maar de assistente ging opeens in de overredingsmodus. “U moet echt langskomen hoor. Dat kan echt niet tot morgen wachten.” Sprak ze gedecideerd.
Ik trok mijn jas maar weer uit en deed het licht in de spreekkamer weer aan. Want ze had het zelden bij het verkeerde eind. Er kwam een man met een poezenmand schuchter de praktijk binnen na enige tijd. “Eh ja eigenlijk wilde ik morgen pas komen maar uw assistente zei dat ik moest komen” zei hij verontschuldigend. “Ja ze kan behoorlijk dwingend uit de hoek komen.”zei ik lachend, “soms heb ik medelijden met haar echtgenoot.” “maar als ze zo doet heeft ze meestal gelijk, dus laten we maar eens kijken wat er aan de hand is.” Vervolgde ik.
De man vertelde dat de kater naar de bak ging en dat er dan niets kwam. Vanavond had hij zelfs zijn eten laten staan. Ook wilde hij zijn mand niet meer uit. Ik tilde de kater uit het mandje en voelde aan de buik. Een keiharde bal ter grootte van een sinaasappel voelde ik en de kater schreeuwde het uit. “Oei, dat is maar goed dat u gekomen bent, want hij kan niet meer plassen doordat zijn penis verstopt zit. Als u morgen was gekomen dan was hij er niet meer geweest denk ik.” Vertelde ik hem. Hij schrok zichtbaar. ” Als ik het antwoordapparaat met verwijzing naar de dienstdoende arts had gekregen, had ik zeker tot morgen gewacht.” Sprak hij met een zorgelijke blik.
Gelukkig kon ik met een katheter de verstopping opheffen. En na een nachtje opname kwam hij de kater weer ophalen en kreeg de assistente een grote bos bloemen.
