Daar kwam Brendo timide de spreekkamer binnen. “Ja dokter” sprak de eigenaar “het is niet goed met Brendo al een paar dagen ligt ze maar. Ik kende Kees Groenendaal als een man die goed voor zijn hond zorgde maar zeer nuchter over de mens hond relatie dacht. “Laat me eens kijken Kees”.
Bij het onderzoek zag ik al gauw dat Brendo last had van het licht en dat een oog rood en pijnlijk was. De pupil stond wagenwijd open. “Mm Kees ik denk dat ik het al weet. Brendo heeft waarschijnlijk glaucoom, een verhoogde druk in het oog.” Sprak ik, gelukkig kon ik direct de diagnose stellen door de oogdruk te meten. De behandeling bestaat uit medicijnen die de oogdruk verlagen.
Als snel bleek dat de oogdruk niet binnen normale grenzen te krijgen was. Ik bereide me voor op een moeilijk gesprek. “ Kees ik denk dat het oog niet te redden is. Brendo is er blind aan en de medicijnen werken niet voldoende. Daardoor blijft Brendo pijn houden.” Legde ik uit. Maar ik wil niet over straat met een hond met een oog minder. Dan spreekt iedereen mij daarop aan.”
“Gelukkig hoeft dat niet meer Kees ik kan er een kunstoog in zetten” legde ik hem geduldig uit. “moet ik dat dan iedere dag schoonmaken? Mij niet gezien!” brieste Kees. “Nee nee Kees, je ziet er niets van, het komt in het oog. Ik maak het oog leeg en vul het op. Niemand zal het opvallen. De buitenkant van het oog blijft bestaan.” “Als dat zo is dan moet het maar, ik wil haar nog niet kwijt.” Zuchte Kees. Zo gezegd zo gedaan. Nu loopt er een hond met een kunstoog in Oud-Beijerland. Kijk eens om u heen, maar ik denk dat het moeilijk te ontdekken is.
