Aan de telefoon klonk het vrij alarmerend. “Dokter mijn kat heeft een bungelend pootje!” sprak de vrouw lichtelijk gestrest. Nu was er even niets te doen op dat moment, ik wilde juist naar huis gaan, maar iets in haar stem weerhield me daarvan. “Komt u maar direct naar ons dierenziekenhuis aan de stougjesdijk” sprak ik.
Na een kwartier stond ze al in de spreekkamer. Het pootje bungelde er inderdaad losjes bij. Na het maken van een röntgenfoto bleek als snel de achterpoot boven de knie dwars doormidden te zijn. “Wat is er precies gebeurd?” vroeg ik terwijl ik haar aankeek. Ze had een blauw oog en een schaafwond op haar arm. Ze kleurde tot achter haar oren. “Dat zult u wel niet geloven dokter, maar Boris is uit het vogelhuisje gevallen, toen ik een roodborstje probeerde te redden.” Sprak ze zachtjes.
Nu had ik net een cursus gehad over de relatie tussen dierenmishandeling en huiselijk geweld, en dit kwam me wel heel ongeloofwaardig voor. Maar goed Boris mocht gelukkig geopereerd worden en met een plaatje met schroeven op zijn dijbeen mocht hij de volgende dag al weer naar huis.
De vrouw stuurde me een bedankje per mail en een foto van Boris in een vogelhuisje. Ze schreef: u keek me zo ongeloofwaardig aan, maar het is echt waar. Boris lag in het vogelhuisje en toen er een roodborstje in het vogelhuisje wilde landen probeerde ik hem te redden. Het vogelhuisje viel om en Boris kwam eronder terecht, hierbij een foto van Boris in het vogelhuisje. Zoals u wel gezien hebt kwam ik zelf ook onder het vogelhuisje terecht. Nou dacht ik met mijn cursus in het achterhoofd: niets is wat het lijkt.
