Daar kwam mevrouw Nellie Hikstra met Rocky de praktijk binnengelopen. We kennen elkaar al jaren en ik ben altijd blij ze te zien.
Rocky kwam voor de jaarlijkse gezondheidcontrole en vaccinatie. Ik had ze een heel jaar niet gezien. Dus met Rocky ging het goed zo leek het. Terwijl ik het boekje controleerde en keek welke vaccinaties er dit jaar nodig waren vroeg ik: En hoe gaat het met Rocky? Nog klachten van het een of ander?” “Helemaal niet” Sprak ze. “Hij is vrolijk, speels, niets aan de hand.”
Ik begon met het lichamelijk onderzoek van Rocky. Al bij de eerste aanraking schrok ik. Zijn lymfeklieren bij de keel waren wel erg groot. Snel voelde ik naar de andere lymfeklieren. Ook allemaal vergroot. Nogmaals vroeg ik “ is er helemaal niets te merken aan Rocky? Is hij niet snel moe?” “ Nee hoor” zei ze “we hebben net nog twee uur gewandeld in de gorzen.” Verder lichamelijk onderzoek bracht niets aan het licht. Wat rode ogen, maar door het rennen door het struikgewas in de gorzen was dat wel te verklaren. Ook de temperatuur was niet verhoogd. “Mmm begon ik, “ ik denk dat er toch iets aan de hand is. Zijn lymfeklieren zijn vergroot. Dat heeft een oorzaak, die moeten we zien te achterhalen.
Ik denk dat het verstandig is om een biopt te nemen en op te sturen voor onderzoek” Nu verdween haar blije lach. “ Er is toch niets ernstigs?” Sprak ze bezorgd. “Dat hoeft niet, maar dat wil ik wel graag zeker weten.” Zo gezegd zo gedaan. In de volgende column leest u hoe het verder gaat met Rocky.
