De herfst komt eraan en dat betekent voor een aantal dieren dat zij in winterslaap gaan. Egels, kikkers en bruine beren zijn hier een bekend voorbeeld van. Maar ook schildpadden, in ieder geval landschildpadden die in gematigde gebieden leven waar men seizoenen kent, gaan in winterslaap. Vandaar dat een ijsbeer geen winterslaap houdt en de roodwang schildpadden, die uit tropische gebieden afkomstig zijn, ook niet. Maar Griekse landschilpadden wel.
Nu begint het al aardig herfstig te worden en dan gaan de landschildpadden een plek opzoeken om te overwinteren. Als ze een goede plek gevonden hebben, gaan ze daar liggen en dan gebeurt er iets wonderlijks. De lichaamstemperatuur zakt naar beneden en zakt soms wel tot het vriespunt! De hartslag en de ademhaling zakken enorm, zodat het het dier dood lijkt.
Sommige slapen de hele winter door en anderen worden een paar keer wakker. Tijdens die winterslaap hebben ze veel minder energie nodig en dat halen ze dan uit hun vetweefsel. Het voordeel is dat ze in de winter geen voedsel hoeven te zoeken, wat dan erg schaars is.
Nu waren onze kleinkinderen bij ons en toen ze naar huis wilden gaan, struikelden ze over een schildpad! Die was niet van ons en ik kende niemand vlak in de buurt met een schildpad, dus onze dochter dacht: die kan er ook nog wel bij. En dus namen ze de schildpad mee naar huis. Hoewel onze kapster 100 meter verderop woont (in een bovenhuis) vroeg ik toch aan haar of ze haar schildpad (die ook al eens in een column opgetreden heeft) kwijt was. Nou nee hoor. Maar die schildpad moest toch ergens vandaan komen.
Daar kwam de overbuurvrouw langs en die wist dat haar buren schildpadden hadden. Zij had ook al een week lang een schildpad in de tuin gehad. Toen de overburen thuiskwamen vroeg ik het meteen: “ Wibe, missen jullie een schildpad?” En jawel hoor, al een week onvindbaar. Dat was goed nieuws voor de overburen, maar slecht nieuws voor mijn kleinkinderen. Die waren in tranen. De schildpad had al een naam gekregen en tja nu moest hij weer naar de rechtmatige eigenaar. De eigenaar vond het prima dat ze Framboos (zo heette de schildpad) kwamen brengen en dan mochten ze ook de babyschildpadjes bekijken. Dat was een pleister op de wond. Ze brachten Frank, die dus Framboos heette, terug en zaten intens verliefd naar de baby schildpadjes te kijken. Framboos zat intussen tevreden aan een stukje witlof te knabbelen om nog wat energie binnen te krijgen voor zijn winterslaap.
