De familie Kloosterboer hadden een jong katje genomen. Een ontzettend speels katertje dat cypers van kleur was. Overal hing hij met zijn nagels in had ik al ervaren bij de eerste controles en de vaccinaties van de kleine Boris. “Gaat het goed samen met Kiro de Teckel?” vroeg ik. “ Nou dat wil nogal eens een klein conflict geven.
Boris weet niet van ophouden en Kiro is dat niet gewend.” Sprak Mevrouw Kloosterboer met een zucht. “ik hoop, dat het snel overgaat” Zei ze. “Meestal wel, als de rangorde eenmaal bepaald is dan komt het allemaal vaak goed en worden ze dikke vrienden.” Zei ik bemoedigend.
Een half jaar later kwamen ze plotseling met spoed naar de praktijk. Bij Boris hing het voorpootje erbij. “Wat is er gebeurd?” vroeg ik, terwijl ik het pootje onderzocht. “Kira werd vanachter besprongen en schrok daar zo van dat hij hapte naar Boris.” Zei meneer Kloosterboer. Het voelde niet goed en we besloten een röntgenfoto te maken. Daar bleek al snel dat het voorpootje gebroken was, maar ook dat de elleboog uit de kom was. “Mmm dat is ernstig dat kan niet zonder operatie genezen.” Sprak ik.
Ik rekende voor wat ze eraan kwijt zouden zijn. “Nou dat is geen dure grap maar een dure hap” sprak meneer Kloosterboer, met kleine lichtjes in zijn ogen. Ik was blij dat hij zijn humor niet verloren was.
