Mevrouw Visser belde enigszins geagiteerd op. “De kat heeft een haak in zijn buik. Kan ik direct komen?” Sprak ze gehaast. “Kom maar direct “ zei ik. Ik vervolgde tegen de assistente: “Laten we met de operatie van Nero nog maar even wachten. Maak de operatie kamer maar klaar voor Binkie van mevrouw Visser, dan kunnen we de haak eruit halen voor hij heel de buik ruïneert.”
Toen mevrouw Visser kwam bleek de haak niet ingeslikt maar zat hij vast in de huid van de buik. “Mijn zoon vist op snoek met een kunstvisje. Daar zitten twee ankertjes aan met elk drie haken. Ik zeg tegen hem ruim je rommel nu eens op maar Binkie probeerde het visje te vangen, en met dit resultaat.” De tranen stonden in haar ogen. “Heeft hij veel pijn? Helpt u hem alstublieft zo snel mogelijk.” vroeg ze.
Nu moeten vishaken die in een dier vast zitten altijd doorgeduwd worden zodat de weerhaak weer uit de huid komt. Dan knip je die eraf en trek je de haak weer voorzichtig er weer uit. Natuurlijk moest Binkie daarvoor even onder een lichte narcose.
Een half uurtje later was het klusje geklaard. Mevrouw Visser was dolblij en nam toen Binkie weer wakker werd hem weer snel mee naar huis.
Het kunstvisje met de afgeknipte haken gaf ik haar mee. “Die krijgt mijn zoon niet meer terug!” sprak ze fel. “Hij moet eerst zijn spullen maar eens leren opruimen” en met opgeheven hoofd en afgemeten pasjes verliet ze de praktijk.
