Mevrouw Kraak had een afspraak gemaakt voor haar hond Devil. Het was mij door het hoofd geschoten maar ik had die dag bedacht dat we een alternatieve oplossing moesten verzinnen voor zijn probleem. Devil had twee jaar geleden een hoektand gebroken. Dat hadden we behandeld door een wortelkanaalbehandeling te doen en het restant van de kroon met een mooie witte vulling af te sluiten.
Devil was een echte devil
Devil deed echter zijn naam eer aan en was na een half jaar de vulling er alweer verloren door het bijten op een steen. Ik had weer een nieuwe vulling aangebracht en mevrouw Kraak verteld dat Devil dat echt niet meer mocht doen. Ze verzekerde mij dat ze er goed op zou letten. Helaas nu was het weer zover. “Heeft u niet iets anders? ”vroeg mevrouw Kraak bezorgd. “Ik kan toch moeilijk elk jaar een nieuwe vulling laten plaatsen.” Ik dacht na en zei toen: “Ik heb nog wel een idee maar daar moet ik eerst nog wat voor regelen.”
De dag vergeten...
Nu was Devil weer op de praktijk en ik had nog niets geregeld. Mijn plan was een ouderwetse amalgaamvulling te plaatsen. Die ligt in de tand en niet erop. Ik belde de tandarts bij mij om de hoek. “Hallo, u spreekt met Anton Fennema tandheelkundig dierenarts. Heeft u nog amalgaam dat ik zou mogen gebruiken voor een hond? Ik heb een wortelkanaalbehandeling gedaan twee jaar geleden maar hij bijt de vulling er steeds af.” Het was even stil aan de andere kant van de lijn. “Een beetje vreemd verzoek” zei ik nog. Gelukkig was het voorradig en mocht ik het gebruiken. Toen ik het ophaalde liep ik de tandartsenpraktijk binnen en zei: “Hier is de tandheelkundig dierenarts” Opeens kwamen alle assistentes aangerend. “Dus u bestaat echt” riepen ze in koor. Wat bleek: het was die dag 1 april. Dat was ik vergeten maar de assistentes dachten dat een collega van een andere praktijk ze in de maling zat te nemen. Toen ik alles weer terug bracht, liet ik nog de foto’s zien om te bewijzen dat het echt geen 1 aprilgrap was.
